Detail

Nawożenie jest ważnym elementem zrównoważonego rolnictwa, gdyż rekompensuje niedobór składników odżywczych – który powstaje wraz ze zwózką zbiorów – w celu zachowania żyzności gleby. Wybór nawozów jest duży. Rozróżniamy nawozy organiczne i mineralne. Nawozy organiczne powstają głównie jako produkt uboczny hodowli zwierząt lub jako produkt uboczny powstały przy intensywnej obróbce biomasy roślinnej, np. w biogazowniach. Z kolei nawozy mineralne pozyskiwane są ze skał lub z powietrza. Ponadto istnieją nawozy w postaci płynnej, które w większości przypadków są produktem ubocznym przemysłu. Na naszym blogu chcemy skupić się głównie na omówieniu tych ostatnich.

Proces produkcji nawozu płynnego

Spójrzmy wpierw na procesy produkcyjny. Zakłady przemysłowe produkujące nawozy płynne istnieją już od lat 80. W tamtym czasie proces produkcji był bardzo prosty. Nawozy stałe, na przykład azotan amonu i mocznik, umieszczano w pojemniku z wodą i mieszano tak długo, aż nawóz rozpuścił się w wodzie (Demees, 1989). Ten proces wydaje się bardzo prosty. Dziś nawóz płynny, podobnie jak każdy nawóz mineralny, jest produkowany w zakładach przemysłowych zgodnie z wytycznymi dotyczącymi wysokiej jakości produktu. Roztwór mocznika siarczanu amonu (AHL) można wyprodukować w następujący sposób:

Roztwór mocznika pochodzący z syntezy mocznika wprowadza się pod ciśnieniem do reaktora za pomocą kwasu siarkowego w temperaturze od 100°C do 250°C. W efekcie tej reakcji wytrąca się dwutlenek węgla, a z rozkładu karbaminianu amonu powstaje AHL (patent niemiecki nr DE10001082, 2004).

Dlaczego jednak chcemy stosować płynny nawóz, którego przechowywanie i transport bez odpowiedniej technologii jest o wiele bardziej skomplikowany? Zawartość składników pokarmowych w nawozach płynnych nie różni się od nawozów stałych, ewentualnie nawozy stałe mogą być produkowane w takim samym stężeniu.

Zalety stosowania płynnego nawozu

Jednym z powodów jest to, że aplikacja płynnych nawozów za pomocą opryskiwaczy polowych ma więcej zalet w porównaniu z mineralnymi nawozami stałymi.

Możliwość zachowania nawozu w formie ciekłej bardzo ułatwia jego przechowywanie, pod warunkiem że dostępna jest odpowiednia technologia lub odpowiedni zbiornik. Poza tym nawóz płynny się nie zlepia, a na jego jakość nie ma wpływu ani odporność na ścieranie ani wielkość ziaren. Inną ważną praktyczną kwestią jest to, że nie trzeba specjalnie ustawiać maszyny do aplikacji nawozu. Dzięki aplikacji nawozu opryskiwaczem polowym nierównomierność poprzeczna utrzymuje się w bardzo dobrych granicach, co zapewnia regularna kontrola opryskiwaczy.

Jednak nie tylko precyzja przemawia za stosowaniem płynnego nawozu. Ma on również dobry wpływ na pobieranie składników odżywczych z gleby. Po pierwsze rośliny są w stanie wchłaniać składniki odżywcze przez liść (John D. Lea-Cox, 1995). Dzięki temu już podczas aplikacji przez liść roślina zaopatrywana jest w pewną ilość składników odżywczych. To spora zaleta, zwłaszcza w okresach suszy.

Po drugie składniki odżywcze już są w postaci płynnej. To z kolei ma dodatkowe zalety. Dzięki temu:

• Unika się uszkodzeń mechanicznych spowodowanych przez ziarna nawozu uderzające w liście roślin lub w użyteczne organy roślin.
• Można połączyć aplikację nawozów z aplikacją środków ochrony roślin. W ten sposób oszczędza się dodatkowe przejazdy. Ponadto w tym przypadku obserwuje się też czasem efekty addytywne.

Zalety stosowania płynnych nawozów są więc oczywiste. W kolejnych wpisach zamieszczanych na naszym blogu wyjaśnimy podstawy aplikacji płynnego nawozu oraz wskażemy, jakie dysze należy stosować w określonych fazach wzrostu rośliny.